Zdesperowany rozbitek Hank (Paul Dano) próbuje popełnić samobójstwo, wieszając się na lianie. W ostatniej chwili dostrzega na brzegu ciało młodego mężczyzny (Daniel Radcliffe) i biegnie na pomoc. Na próżno. Okazuje się jednak, że chociaż Manny (tak nazywa topielca nasz bohater) nie żyje, może być całkiem przydatny. Oczywiście o ile właśnie nie wytwarza całkiem osobliwych odgłosów. Hank postanawia więc zabrać go ze sobą w poszukiwaniu ratunku, a podróży przez dżunglę towarzyszy wiele absurdalnych i nietypowych sytuacji. Film oryginalnego reżyserskiego tandemu to twórcza reinterpretacja historii Robinsona Crusoe, z odrobiną czarnego humoru, nutą surrealizmu i kroplą szaleństwa.

Amarillo w Teksasie, koniec XX wieku. Niespełna dwudziestoletni Brian Deneke (Dave Davis) jest z jednej strony wrażliwym refleksyjnym młodzieńcem troszczącym się o zwierzęta i wywodzącym się z kochającej rodziny, z drugiej zaś - członkiem wulgarnej subkultury punkrockowej. Nastoletni buntownik wyróżnia się ubiorem i stylem - ma zielone włosy ufryzowane na irokeza. Konserwatywni mieszkańcy miasta nie patrzą na niego przychylnym okiem. Swoją pozytywną energię skupiają na rozgrywkach licealnego klubu futbolu amerykańskiego, reprezentowanego przez lubianych, choć rozpuszczonych sportowców z zamożnych rodzin. Po przegranym meczu młodzi rozgoryczeni futboliści chcą rozładować frustrację i nocą na parkingu pod wpływem alkoholu wdają się w konflikt z punkami, wśród których jest Brian. Starcie ma tragiczne konsekwencje - jeden z punków ginie, za jego śmierć odpowiedzialny jest Cody Cates (Luke Shelton), a sprawa ma zostać rozpatrzona przez sąd. Wyrok pozostawia wiele do życzenia. Fabuła prowadzona jest dwupłaszczyznowo - z jednej strony odsłania przebieg procesu, z drugiej - przebieg wydarzeń sprzed bójki. Historia przedstawiona w filmie jest oparta na faktach.

Georg (Josef Hader), znany krytyk muzyczny, zostaje zwolniony z pracy w ramach cięcia kosztów i redukcji etatów w wydawnictwie. Utrata stanowiska jest dla niego takim upokorzeniem, że nie jest w stanie wyznać prawdy swojej młodej żonie Johannie (Pia Hierzegger). Na domiar złego, kobieta podaje w wątpliwość jego męskość, sugerując, że jego plemniki się starzeją i przez to nie może zajść w ciążę mimo usilnych prób. Tymczasem Georg planuje zemstę na swoim byłym szefie. Zaczyna od zarysowania maski jego samochodu, potem zostawia graffiti na jego domu, aż w końcu postanawia go zabić.

Weteran wojenny pełni funkcję ochroniarza wieżowców. Gdy wybucha ogień w jednym z najwyższych chińskich budynków, musi uratować swoją rodzinę i udowodnić, że to nie on jest za pożar odpowiedzialny.

Są na świecie bohaterowie... superbohaterowie... i jest Hancock (Will Smith). Duża władza wiąże się z dużą odpowiedzialnością i wszyscy o tym wiedzą... Wszyscy, z wyjątkiem Hancocka. Wiecznie podirytowany, skonfliktowany z otoczeniem, sarkastyczny i nierozumiany Hancock, może i ratuje życie wielu osób, dzięki swoim popisom, zawsze jednak pozostawia po sobie spore zniszczenia. Mieszkańcy Los Angeles mają tego dosyć – chociaż cieszą się, że mają swojego miejscowego bohatera, zastanawiają się jednak, co takiego zrobili, że zasłużyli właśnie na Hancocka. Mężczyzna zupełnie nie troszczy się o to, co myślą o nim inni – aż do dnia, w którym ratuje życie szefa ds. PR Raya Embreya (Jason Bateman). Wtedy właśnie zgryźliwy superbohater zaczyna zdawać sobie sprawę, że może posiada jednak tę drugą, wrażliwą stronę osobowości. Stawienie temu czoła może być największym wyzwaniem Hancocka. Żona Raya, Mary (Charlize Theron), twierdzi bowiem, że jest on nieuleczalnym przypadkiem.

Zbuntowany program Smith rozpoczyna przejmowanie kontroli w Matrixie, a armia maszyn zbliża się do Syjonu. Jedyną nadzieją na ratunek jest Neo.